ΟΙ ΠΡΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ

Στα τέλη του 18ου αιώνα και αρχές του 19ου αιώνα, η Ύδρα εξελίσσεται σε μεγάλη ναυτική δύναμη με εμπορικό στόλο 150 πλοίων. Οι νέες δυνατότητες που έδωσε στην ελληνική εμπορική ναυτιλία η Ρωσοτουρκική συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζί (1774), μαζί με την εύνοια της Οθωμανικής Πύλης, σε ανταποδοτικότητα της ναυτικής εμπειρίας των Υδραίων που υπηρετούσαν στον τουρκικό στόλο, έδωσαν μεγάλα πλούτη στο νησί.

Ταυτόχρονα όμως δημιούργησαν πρόσφορο έδαφος, ώστε να εμφανισθούν έντονες αντιθέσεις μεταξύ των Υδραίων, αναρχία, αρπαγές και δολοφονίες, με τους Προεστούς να αδυνατούν να τηρήσουν την τάξη. Επιστέγασμα όλων αυτών υπήρξε η δολοφονία του πατέρα του Λάζαρου Κουντουριώτη, που είχε σαν αποτέλεσμα να ξεσηκωθεί το μεγαλύτερο μέρος του λαού της Ύδρας, που μαζί με τους Προεστούς ζητούσαν από την Πύλη, να στείλει στην Ύδρα εντεταλμένο Διοικητή, υπεύθυνο για να επιβάλει την δημόσια τάξη.

Τότε ο Καπουδάν Πασάς Κιουτσούκ Χουσεϊν, Αρχικυβερνήτης της Τουρκικής Ναυαρχίδας, τοποθετεί στην Ύδρα στις 29 Δεκεμβρίου 1802 τον ευνοούμενό του, Υδραίο Πλοίαρχο του Τουρκικού στόλου Γεώργιο Δήμα Βούλγαρη, τον οποίο ονόμασε Μιτάς Κοτσάμπαση (Διοικητή της Ύδρας) και Ναζίρη (Επιτηρητή) του Πόρου και των Σπετσών, για κάποιο χρονικό διάστημα. Μαζί με τον Βούλγαρη διόρισε Ζαμπίτη (Αστυνόμο) κάποιον Τούρκο Χασάν Τσαούση, με σκοπό να επιβάλουν την διασαλεμένη τάξη.

Την 1η Ιανουαρίου 1803 ο Βούλγαρης εξέλεξε δέκα προεστώτες για συμβούλους συνεργάτες του και ταυτόχρονα συνέστησε πολιτοφυλακή. Με την αποστολή αυτή αφ’ ενός το νησί εξασφάλισε την αυτοδιοίκηση του και από την άλλη ο Γεώργιος Βούλγαρης, ο “Μπέης” όπως τον αποκαλούσαν οι Υδραίοι, με τη συνετή διοίκηση του κατάφερε να αναγάγει το νησί σε πρότυπο ευνοούμενου τόπου και ο ίδιος να αναδειχθεί σε μία σπουδαία προσωπικότητα για τον τόπο.

Ο Γεώργιος Βούλγαρης αποδείχθηκε μία πολιτική ιδιοφυΐα, συγκεντρώνοντας πολλές αρετές, μετριοπαθής και συναινετικός,  κατόρθωσε να επιβληθεί στον Αργοσαρωνικό από την Αίγινα μέχρι τις Σπέτσες. Η δεκαετία της διοίκησης της Ύδρας από τον Βούλγαρη πρέπει να χαρακτηριστεί σαν “Χρυσή” για την Ύδρα, γιατί τότε επεκράτησε ησυχία και συσσωρεύτηκαν στην Ύδρα μεγάλα πλούτη.

Η περίοδος της οικονομικής ευρωστίας, η σχετικά καταστολή της πειρατείας και η εσωτερική ησυχία που ακολούθησε τους χρόνους διακυβέρνησης του Γεωργίου Βούλγαρη, έδωσαν την ευκαιρία στους Υδραίους να οργανώσουν την κοινωνία τους όπως αυτοί ήθελαν, ενώ οι συνεχείς μάχες που αναγκάζονταν να δίνουν τα Υδραϊκά πληρώματα με τους πειρατές, που τότε λυμαίνονταν απ’ άκρο σε άκρο την Μεσόγειο, τους μετέτρεψαν με τον καιρό από ασήμαντους γεωργούς και ποιμένες, σε τολμηρούς εμπειροπόλεμους ναυτικούς.

Τη σημαντική θέση που κατείχε η Ύδρα εκείνη την εποχή στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο, την αποδεικνύει ακόμη και η ύπαρξη τόσων Προξενείων στην Ύδρα, που φανερώνει ότι όλες οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής αυτής, είχαν συμφέροντα από την Ύδρα.

Η Ρωσία είχε στην Ύδρα από το 1803 έως το 1806 πρόξενο τον Αναστάσιο Λαζ. Κοκκίνη με γραμματέα τον Δημ. Κοντολέοντα. Το 1806 αναλαμβάνει πρόξενος ο Γρηγ. Σκαρδαμίτσης με γραμματέα τον Ιερώνυμο Σκορδαλιό. Το 1821 προξενικός πράκτορας της Ρωσίας ήταν ο Ιωάννης Κλάδος.

Πρόξενος της Ιονίου Πολιτείας, όταν η Επτάνησος βρισκόταν υπό Ρωσική Κατοχή, ήταν ο Λάζαρος Κουντουριώτης. Πρόξενος της Γαλλίας ήταν ο Ελευθέριος Γκίκας. Πρόξενος της Αυστρίας ήταν ο Θεόδωρος Εμμ. Σέρρος από το 1807 μέχρι και το 1823. Τέλος πρόξενος της Μεγάλης Βρετανίας από το 1818 ήταν κάποιος Βιτάλης.

Την εποχή αυτή, η Ύδρα χρησιμοποιήθηκε ως Ναυτικός σταθμός, με αποτέλεσμα να πρωτοστατήσει στο θαλάσσιο εμπόριο και στις επικοινωνίες, ως επακόλουθο των προνομίων για ελεύθερη ναυσιπλοΐα με την κάλυψη της Ρωσικής σημαίας.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την εποχή αυτή το νησί, ελέγχοντας το θαλάσσιο εμπόριο, να γνωρίσει τη μεγαλύτερη δύναμή του και κατ’ επέκταση την οικονομική και πνευματική άνθησή του. Οι Υδραίοι σταδιακά έγιναν κύριοι των θαλάσσιων δρόμων της Μεσογείου και η Ύδρα αναδείχτηκε σε πρώτη ναυτική δύναμη ανάμεσα στα ελληνικά νησιά.

Επιλέον την περίοδο αυτή οι Υδραίοι εκμεταλλεύτηκαν την Άγγλο-Γαλλική διαμάχη και αποκόμισαν τεράστια κέρδη, διασπώντας τον αποκλεισμό που είχε επιβάλλει η Αγγλία στα λιμάνια της Γαλλικής επικράτειας, κατά την διάρκεια των Ναπολεόντειων πολέμων.